رسول مکرم اسلام (ص) در این باره به زنان و مردان مسلمان هشدار می دهد:
مَنْ فَاکهَ امْرَأَةً لَا یمْلِکهَا حُبِسَ بِکلِّ کلِمَةٍ کلَّمَهَا فِی الدُّنْیا أَلْفَ عَامٍ فِی النَّار؛[6]
هر کس با زن نامحرم شوخی کند، برای هر کلمه ای که در دنیا با او سخن گفته است هزار سال او را در دوزخ زندانی می کنند.
حلبی از امام صادق (ع) معنای «لامَسْتُمُ النِّساءَ» را پرسید، آن حضرت فرمود:
لَکنَّ اللَّهَ سَتِیرٌ یحِبُّ السَّتْر[2]
خداوند، عفیف است و انسان های با عفت را دوست دارد.
خداوند متعال به همسران پیامبر (ص) و سایر بانوان مسلمان می فرماید:
فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفا[3]
در مقابل نامحرمان به گونه ای هوس انگیز و با ناز و کرشمه سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن عفیفانه و شایسته بگویید!
«قول معروف» معنای وسیعی دارد که هرگونه گفتار باطل، بیهوده، گناه آلود و مخالف حق را نفی می کند و می تواند، توضیحی برای جمله نخست باشد، یعنی مبادا کسی تصور کند که باید گفتار زنان پیامبر (ص) با مردان بیگانه، موذیانه یا دور از ادب باشد، بلکه باید گفتاری شایسته و مؤدبانه و در عین حال عفیفانه و بدون هیچ گونه جنبه های تحریک آمیز باشد.[4]
امام علی (ع) در تبیین معنای این آیه، زنان را به گفتار متکبرانه در مقابل نامحرم دعوت می کند:
فَإِذَا کانَتِ الْمَرْأَةُ مَزْهُوَّةً لَمْ تُمَکنْ مِنْ نَفْسِهَا؛[5]
هر گاه زنی گفتار و حرکات متکبّرانه داشته باشد، بیگانه را به حریم خود راه نمی دهد.
